متصل شدن به ميلياردها " شي " با اينترنت نيازمند يک فکر و ايده جديد در مورد امنيت دارد.

دلايل زيادي براي متصل کردن اشياء به اينترنت وجود دارد:

براي مثال يک ترموستات را تصور کنيد که قبل از رسيدن شما به خانه محيط را براي شما گرم مي کند يا يک دستگاه گران قيمت و حياتي در يک کارخانه در صورتي که دمايش از حدي بالاتر رفت دستگاه را خاموش کند.

تعداد اشيائي که توان اتصال به اينترنت را دارند بسيار زياد است:

بر اساس يک تخمين در سال 2016 تعداد دستگاههايي که از اينترنت استفاده مي کنند 6.4 ميليارد مي باشد.

با محاسبه اضافه شدن روزانه بيش از 5 ميليون دستگاه جديد، تا سال 2020 احتمالا بيش 20 ميليارد دستگاه درخواست اتصال به اينترنت را دارند.

اتصال اين حجم فزاينده از سخت افزارها به شبکه ريسک کنترل و هدايت آنها را افزايش مي دهد.

براي کاربراني که روزانه از اين دستگاه ها استفاده مي کنند ميليون ها رکورد ضبط شده از فعاليت هاي روزمره آنها مي تواند احساس امنيت را در آنها از بين ببرد و حتي با جمع کردن تمامي اين اطلاعات نسبت به يک شخص خاص شما يک تصوير کامل از کاربران داريد که براي آنها به هيچ خوش آيند نيست.

در يک اصل کلي

"احساس امنيت از خود امنيت مهم تر است."

البته اين فقط بخشي از اختلالاتي است که ممکن است رخ دهد تصور کنيد با نفوذ هاي امنيتي هکرها مي توانند کنترل فيزيکي سيستم ها را در دست بگيرند و صدمات جبران ناپذيري را به سيستم و به کاربران وارد کنند.

اخيرا مدير اطلاعات ملي آمريکا آقاي James Clapper در مورد خطر استفاده از IoT (اينترنت اشياء) هشدار داده بود و در مورد امنيت ،صحت و يکپارچگي داده ها و تداوم اين خدمات گفته بود:

"دستگاه ها در پايين ترين سطح نياز به امنيت توليد و به بازار عرضه شده اند و افزايش روز افزون پيچيدگي شبکه ها مي تواند به آسيب پذيري گسترده در زير ساخت هاي غير نظامي و سيستم هاي دولت ايالات متحده منجر شود."

به هر حال مشکل امنيت هيچ وقت يک مساله تئوريک نبوده و هميشه عملياتي مطرح مطرح بوده است.

همان طور که هکرها مي توانند به اطلاعات در يک کامپيوتر دسترسي پيدا کنند شکي نيست که مي توانند به يک ماکرو ويو يا يک موتورخانه نفوذ کنند و مشکل زماني پررنگ تر مي شود که مي دانيم  هنوز کسي آنتي ويروسي براي فريزر نساخته است!

دستگاه هاي جديد،دردسر هاي امنيتي جديد را براي اينترنت اشياء به وجود مي آورد.

اولين مسائله اينکه اختراع دستگاه هاي جديد تحديد مي شود، ابتکار مختراعان علاوه بر جنبه هاي کلي با يک مبحث پيچيده به نام امنيت درگير مي شود و به اصطلاح دست و پاي مخترعين به اندازه گذشته باز نخواهد بود.

مساله دوم تطابق سيستم هاي فعلي با IoT (اينترنت اشياء) است، به عنوان مثال خط توليد يک کارخانه  که ممکن است قبل وجود اينترنت ساخته شده باشد را در نظر بگيريد که تغيير تمامي سيستم هاي آن به هيچ وجه توجيح پذير نيست.

البته در پايان اين نکته را يادآور مي شويم که با گسترش IoT از يک سو و گسترش رايانش ابري از سويي ديگر شايد بتوان راه حل نجات دهنده اينترنت اشيا را فعاليت آن روي بستر Cloud  معرفي کرد.

سرويس هاي Cloud امروزه به شکل کاملا عملياتي مورد استفاده قرار مي گيرند که مي دانيم IoT (Internet Of Things ) خاک مناسبي براي رشد در اختيار دارد.